کلام ناب
یکی از امتیازات ایشان که شاید بتوان گفت در زمان غیبت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف برای هیچکدام از فقها و علما پیش نیامده اشتغال ایشان به پاسخگویی استفتائات در حدود 80 سال است.
سوال: خدا فرموده: «کلُّ شَیءٍ هَالِک إِلَّا وَجْهَهُ» و حدیث مى گوید: «خُلِقْتُمْ لِلْبَقَاءِ لَا لِلْفَنَاءِ»؛ درصورتى که مى گویند: روح قبل از این بدن بوده و فناپذیر هم نیست؛ شما چه مى فرمایید؟
مى گویند: خدا قدیم است و مکان ندارد، درصورتى که روح هم مکان ندارد؛ آیا این مطلب صحیح است؟
آیا کسانى که در سنّ جوانى و یا در کودکى در حادثه هاى مختلفى جان خود را از دست مى دهند، این همان تقدیرات الهى است؟ (بعضى مردم مى گویند: هر کس در کودکى و یا جوانى مى میرد، پدر، مادرش و یا خودش گنهکار مى باشند.)
چنانچه می دانیم و عمل و شرع و آیات و احادیث بر آن دلالت دارد، یکی از سنن الهی که همواره جاری و برقرار بوده و هست، امتحان بندگان و انتخاب صُلحا و زبده گیری و برگزیدن است. زندگی و مرگ، بینوایی و توانگری، تندرستی و بیماری، جاه و مقام، داشتن و نداشتن هر نعمت و گردش هر حالت، مصائب و مکاره، خوشحالی ها و شادمانی ها، همه وسایل تخلیص و تربیت و امتحان و ارتیاض و برای ظهور کمالات و فعلیّت استعدادات و نمایش شخصیّت و ایمان و صبر و استقامت افراد و درجه حضور و تسلیم آنها در اطاعت اوامر خداوند جهان است.
آیا کسانى که مذهب تشیع و رهبران آن را قبول ندارند، اگر کار مفیدى انجام دهند و خادم اجتماع باشند، مثلاً وسایل حمل و نقل و دارو بسازند و هدفى جز خدمت نداشته باشند، خدمتشان بی فایده است و خداوند آنها را از بهشت محروم مى کند؟
اگر شخصى عقیده اش این باشد که در عالم قبر تنها از روح سوال مى نمایند نه از روح و جسم، آیا انحرافى در عقیده این شخص به نظر مى رسد، یا خیر؟
در کتاب عین الحیات علامه مجلسى مى خوانیم که: «بدان که از جمله عقایدى که انکار آنها کفر است و اقرار به آنها واجب و از ضروریات مذهب است، اقرار کردن به بهشت و دوزخ است؛ و باید اعتقاد داشت که بهشت و دوزخ، الحال موجودند». اگر یک شیعه بگوید: «الآن بهشت و دوزخ موجود نیست»، حکم این شخص چیست؟