چه کنیم تا حالت راز و نیاز و دعا را در خود به وجود آوریم؟
در آیه: «الرَّحْمَنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى»، معناى عرش چیست؟ «استواء بر عرش» یعنى چه؟ و با اینکه قرآن از خداوند است، چرا در بعضى از آیات لفظ «ما» (صیغه متکلم مع الغیر) به کار رفته است؟
در آیه 3 سوره مبارکه حدید آمده است که: خداوند آسمان ها و زمین را در 6 روز آفرید؛ درحالى که پیش از پیدا شدن آسمان و زمین، هنوز واحد زمانى به نام روز وجود نداشته، و اصلاً روز با وجود خورشید و زمین معنا پیدا کرده؛ لطفاً این معنى را توضیح دهید.
چرا خداوند در قرآن کریم به هنگام بیان مطلبى به جاى ضمیر مفرد ضمیر جمع آورده است؟
در آیه 4 سوره احزاب است که: «مَا جَعَلَ اللهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَینِ فِی جَوْفِهِ»؛ یعنى خداوند براى کسى دو دل در سینه قرار نداده است. منظور این آیه چیست؟ و آیا این آیه ارتباطى به داشتن مهر و محبّت دو زن در دل یک مرد دارد یا خیر؟
گروهى با چاپ ترجمه قرآن مجید به انگلیسى و اعلام کشفیات روابط ریاضى لغات و آیات قرآن، فعالیت وسیعى را شروع کرده اند. تفسیرهاى متعدّد این گروه در مورد دستورات قرآن، باعث سوال هاى فراوانى شده است که نیاز به جواب دارد. ما امیدواریم که با هدایت و راهنمایى شما در تماس با مراکز علمى در ایران بتوانیم پاسخ هاى مناسبى در مورد بعضى از ادعاهاى این گروه تهیه و در جلسات مطرح نماییم.
چرا آیات متشابهات در قرآن آمده است و چرا همه مطالب در قالب آیات محکمات بیان نشده اند؟
از تولّد حضرت آدم علیه السلام تا هنگام به دنیا آمدن، آیا روح شخص وجود داشته، یا از وقتى که بدن در رحم مادر چهار ماهه شده، این روح به وجود آمده است؟
پاسخ به دو سوال عقیدتی: 1- در مورد آیه شریفه «نَفَخْتُ فیهِ مِنْ رُوحِی»، مىگویند: اضافه تشریفى است؛ یعنى هرچه عزّت شرافت دارد خدا به خود نسبت مىدهد؛ با اینکه گاهى ظاهراً نسبت عذاب را هم به خود داده: «إِنَّ عَذَابِی لَشَدِیدٌ»؛ شما در این باره چه مىفرمایید؟ 2- ما قائلیم که خدا واحد است؛ اما عدهاى گویند: «در هر کس، البته جزئى از روح خدا دمیده شده است و همراه روى هم که جمع شود باز مىشود یکى»؛ شما در این باره چه مىفرمایید؟