کلام ناب
مریم دوران – بزرگداشت حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها
در سوگ پیشوای معرفت و فضیلت بمناسبت شهادت امام صادق علیه السلام
معارفی از زندگانی حضرت امام صادق علیه السلام
بمناسبت شهادت حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام
متن کتیبه درب ورودی مقبره آیت الله العظمی بروجردی قدس سره
آیت الله بروجردی نمونه ممتاز و آسمانی از رجال ایمان و خداپرستی و خداخواهی
مقامات بلند معرفتی آیت الله بروجردی، تجسمی از تسلیم خالص به شرع
مکتب توبوا الی الله
دختر نمونه کیست؟ (پاسخ مرجع ولائی حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی قدس سره به نامه ای درباره ملاک های دختر نمونه به مناسبت میلاد حضرت معصومه علیها السلام و روز دختر)
از تولّد حضرت آدم علیه السلام تا هنگام به دنیا آمدن، آیا روح شخص وجود داشته، یا از وقتى که بدن در رحم مادر چهار ماهه شده، این روح به وجود آمده است؟
پاسخ به دو سوال عقیدتی: 1- در مورد آیه شریفه «نَفَخْتُ فیهِ مِنْ رُوحِی»، مىگویند: اضافه تشریفى است؛ یعنى هرچه عزّت شرافت دارد خدا به خود نسبت مىدهد؛ با اینکه گاهى ظاهراً نسبت عذاب را هم به خود داده: «إِنَّ عَذَابِی لَشَدِیدٌ»؛ شما در این باره چه مىفرمایید؟ 2- ما قائلیم که خدا واحد است؛ اما عدهاى گویند: «در هر کس، البته جزئى از روح خدا دمیده شده است و همراه روى هم که جمع شود باز مىشود یکى»؛ شما در این باره چه مىفرمایید؟
سوال: خدا فرموده: «کلُّ شَیءٍ هَالِک إِلَّا وَجْهَهُ» و حدیث مى گوید: «خُلِقْتُمْ لِلْبَقَاءِ لَا لِلْفَنَاءِ»؛ درصورتى که مى گویند: روح قبل از این بدن بوده و فناپذیر هم نیست؛ شما چه مى فرمایید؟
مى گویند: خدا قدیم است و مکان ندارد، درصورتى که روح هم مکان ندارد؛ آیا این مطلب صحیح است؟
آیا کسانى که در سنّ جوانى و یا در کودکى در حادثه هاى مختلفى جان خود را از دست مى دهند، این همان تقدیرات الهى است؟ (بعضى مردم مى گویند: هر کس در کودکى و یا جوانى مى میرد، پدر، مادرش و یا خودش گنهکار مى باشند.)
چنانچه می دانیم و عمل و شرع و آیات و احادیث بر آن دلالت دارد، یکی از سنن الهی که همواره جاری و برقرار بوده و هست، امتحان بندگان و انتخاب صُلحا و زبده گیری و برگزیدن است. زندگی و مرگ، بینوایی و توانگری، تندرستی و بیماری، جاه و مقام، داشتن و نداشتن هر نعمت و گردش هر حالت، مصائب و مکاره، خوشحالی ها و شادمانی ها، همه وسایل تخلیص و تربیت و امتحان و ارتیاض و برای ظهور کمالات و فعلیّت استعدادات و نمایش شخصیّت و ایمان و صبر و استقامت افراد و درجه حضور و تسلیم آنها در اطاعت اوامر خداوند جهان است.
آیا کسانى که مذهب تشیع و رهبران آن را قبول ندارند، اگر کار مفیدى انجام دهند و خادم اجتماع باشند، مثلاً وسایل حمل و نقل و دارو بسازند و هدفى جز خدمت نداشته باشند، خدمتشان بی فایده است و خداوند آنها را از بهشت محروم مى کند؟
با توجه به حدیث پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم در مورد فاطمه زهرا علیها السلام «إِنَّ اللهَ یرْضَى لِرِضَاک وَ یغْضَبُ لِغَضَبِک» آیا این نقص در ذات خدا نیست که اختیار خود را به بنده خود می دهد؟