کلام ناب
معجزه بی نظیر
جهانی مبهوت از نهضت علمی امام صادق علیه السلام
معارفی از زندگانی حضرت امام جعفر صادق علیه السلام
راه او بشریت را نجات خواهد داد
رابطه توحید و ولایت شرح حدیثی از حضرت امام رضا علیه السلام
جهان بشریت در سوگ خاتم الانبیاء
دلائل پیشنهاد نشدن صلح از جانب امام علیه السلام
دفع اغفال و پیشنهادهای داده نشده
در باب فدک اگر مخالفین ایراد کنند که «از لحاظ موازین قضای مدعای حضرت صدیقه طاهره علیها السلام ثابت نشد با عنایت به اینکه امیرالمومنین علیه السلام در قضیه ادعای امیرالمومنین علیه السلام بر زره نیز به لحاظ فقد دلیل در محکمه قاضی که خودشان گمارده بودند ملاحظه شأن امیرالمومنین علیه السلام و عصمت ایشان را نکرد» چه پاسخی می توان داد؟
با توجه به آیه شریفه قرآن مجید «إِنَّ الصَّلَاه کانَتْ عَلَى الْـمُومِنینَ کتَاباً مَوْقُوتاً» و همچنین نامه 52 نهج البلاغه، دستورات امیرالمومنین علیه السلام به فرمانداران خودش براى برگزارى نماز در اوقات معینّه، بنابراین چرا ما شیعیان نماز مغرب و عشا و ظهر و عصر را با هم برگزار مى کنیم و مفادّ آیه شریفه و دستور نهج البلاغه را عمل نمى نماییم؟
در دعاى ندبه کلمه «أَینَ الْـحَسَنُ أَینَ الْـحُسَینُ» یک مرتبه نوشته شده است؛ ولى نُه بار تکرار مى شود و در دعاى کمیل کلمه «یا رَبِّ» سه مرتبه نوشته شده است؛ ولى نُه بار تکرار مى شود؛ آیا این کار صحیح است؟
در بعضى از ادعیه که از درگاه حق تعالى درخواست حورالعین مى شود؛ مثلاً در تعقیبات نماز گفته مى شود: «زَوِّجْنِی مِنَ الْـحُورِ الْعِینِ». در چنین مواردى، خانم ها آن را با چه قصدى بخوانند؟
چه کنیم تا حالت راز و نیاز و دعا را در خود به وجود آوریم؟
در ادعیه رسیده از معصومین علیهم السلام دیده مى شود که بسیار، راز و نیاز و توبه و درخواست بخشش از گناه مى شود. با توجه به اینکه امامان علیهم السلام معصوم هستند، چرا این قدر به درگاه خداوند ناله و توبه مى نمایند؟ مگر مرتکب گناه شده اند؟
استدعا دارم نظر مبارک خود را در خصوص حدیث «اَلْفَقْرُ فَخْرِی» که مى گویند منسوب به رسول اکرم صلی الله علیه و آله مى باشد، بیان فرمایید. در احادیث بی شمار دیگرى از جمله دعاى بعد از نماز ایام مبارک رمضان آمده است که: «اَللَّهُمَّ أَغْنِ کلَّ فَقِیرٍ»، اگر فقر، مایه افتخار و مباهات باشد، چگونه در دعاى مذکور براى برطرف شدن آن دعا شده است؟
خواهشمند است تعریفى از عرفان و عارف در اسلام مرقوم فرمائید و آیا افراد مخصوصى به این مقام مى رسند یا براى هر شخصی ممکن است؟
اولاً آیا براى سادات جایى به نام «زمهریر» به جاى جهنم نیامده است و همه انسان ها را در رسیدگى به اعمالشان یکسان برشمرده است؟ ثانیاً: آیا بردن سادات گناهکار به جایى به نام «زمهریر» به جاى جهنّم، با عدل الهى ـ که همه انسان ها را یکسان مى داند و در رسیدگى به اعمالشان تفاوتى قائل نیست ـ ناسازگار نیست؟