چه کنیم تا حالت راز و نیاز و دعا را در خود به وجود آوریم؟
در کتاب نهج الفصاحه (صفحه 260، روایت شماره 1254) چگونه مى شود که شوخى و جدّى آن یکى باشد در رجوع یحتمل مصداق داشته باشد؛ ولى در نکاح و طلاق که قصد انشاء و حضور عدلین لازم است چطور؟ لطفاً مشروحاً بیان فرمایید.
در حدیث قدسى آمده است: «گنج پنهانى بودم، دوست داشتم شناخته شوم؛ پس مردم را آفریدم براى اینکه شناخته شوم». پس چرا انسان ها از تفکر در خدا منع مى شوند؟ و راه شناخت خداوند چیست؟
آیا در همه موارد مى توان به قرآن استخاره کرد یا موارد خاصى دارد فى المثل در مورد طلاق گرفتن یا نگرفتن مى شود استخاره کرد یا نه؟ و دیگر اینکه اگر شخصى استخاره کند و به آن عمل نکند چگونه است؟
آیا آیه شریفه «لِیغْفِرَ لَک اللهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِک وَمَا تَأَخَّرَ» با عصمت نبی اکرم صلی الله علیه و آله و سلم منافات ندارد؟
با توجه به اینکه گفته مى شود: فرشتگان بنابر سرشت خود زمینه و توان معصیت ندارند، چرا شیطان دچار گناه شد و مطیع امر الهى نگشت؟
در قرآن که مىفرماید: «إِنَّا مُنْتَظِرُونَ»، «انتظار» در مورد خدا یعنى چه؟ و نام سورههاى قرآن چگونه تعیین شده است؟
در آیه «لیلة القدر خیر من الف شهر»، چه ارتباطى بین ولایت على علیه السلام با مدت حکومت بنیامیه است؟ (بهتر بودن شب قدر از هزار ماه و حکومت جابرانه اموى از لحاظ خوبى و بدى قابل مقایسه نیستند).
در سوره مبارکه حجر، این آیه مبارکه وجود دارد که: «همانا ما قرآن را فرستادیم و ما خود، نگهبان و حافظ قرآن مىباشیم». بفرمایید که سایر کتب آسمانى ـ مانند تورات و انجیل که آنها هم کلام الله هست ـ چطور مورد حفاظت پروردگار قرار نگرفت تا یهودیها و نصرانیها نتوانند آن دو کتاب مقدّس را از بین ببرند و تحریفاتى در آن بنمایند؟