کلام ناب
سفرنامه حج آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (بخش سیزدهم: مسجد الحرام)
سفرنامه حج آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (بخش دوازدهم: به سوی مکه مکرمه)
سفرنامه حج آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (بخش یازدهم: به سوی خدا)
سفرنامه حج آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (بخش دهم: تشرف برای وداع)
سالروز ازدواج حضرت صدیقه طاهره با حضرت امیرالمومنین علیهما السلام
سیر حوزه هاى علمى شیعه از نگاه آیت الله العظمی صافی
هدایت افزایی و جهالت زدایی در محضر امام رضا علیه السلام
شرط قبولی توحید در کلام امام رضا علیه السلام
به سوی سرزمین وحی (بخش دوازدهم: به سوی مکه مکرمه) - سلسله گزارش های کوتاه از کتاب «سفرنامه حج» اثر مرجع ولائی آیت الله العظمی صافی گلپایگانی قدس سره
به سوی سرزمین وحی (بخش یازدهم: به سوی خدا) - سلسله گزارش های کوتاه از کتاب «سفرنامه حج» اثر مرجع ولائی آیت الله العظمی صافی گلپایگانی قدس سره
به سوی سرزمین وحی (بخش دهم - تشرف برای وداع) - سلسله گزارش های کوتاه از کتاب «سفرنامه حج» اثر مرجع ولائی آیت الله العظمی صافی گلپایگانی قدس سره
سالروز ازدواج ملکوتی و پیوند قدوسی حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها با حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام نوشتاری از مرجع ولائی آیت الله العظمی صافی گلپایگانی قدس سره بمناسبت اول ذی الحجة الحرام.
استدعا دارم نظر مبارک خود را در خصوص حدیث «اَلْفَقْرُ فَخْرِی» که مى گویند منسوب به رسول اکرم صلی الله علیه و آله مى باشد، بیان فرمایید. در احادیث بی شمار دیگرى از جمله دعاى بعد از نماز ایام مبارک رمضان آمده است که: «اَللَّهُمَّ أَغْنِ کلَّ فَقِیرٍ»، اگر فقر، مایه افتخار و مباهات باشد، چگونه در دعاى مذکور براى برطرف شدن آن دعا شده است؟
خواهشمند است تعریفى از عرفان و عارف در اسلام مرقوم فرمائید و آیا افراد مخصوصى به این مقام مى رسند یا براى هر شخصی ممکن است؟
همزمان با فرارسيدن موسم حج و عزیمت حجاج بیت الله الحرام به سرزمین وحی، زائرین محترم و مقلدین مرجع ولائی حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی قدس سره میتوانند به منظور آگاهی از مناسک و کیفیت اعمال حج تمتع و سوالات شرعی خود با شمارههای ذیل تماس بگیرند.
همزمان با دهه کرامت جمعی از طلاب کرمانشاهی حوزه علمیه قم با حضور در دفتر حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی قدس سره با آیت الله زاده معظم دیدار و گفتگو کردند.
اولاً آیا براى سادات جایى به نام «زمهریر» به جاى جهنم نیامده است و همه انسان ها را در رسیدگى به اعمالشان یکسان برشمرده است؟ ثانیاً: آیا بردن سادات گناهکار به جایى به نام «زمهریر» به جاى جهنّم، با عدل الهى ـ که همه انسان ها را یکسان مى داند و در رسیدگى به اعمالشان تفاوتى قائل نیست ـ ناسازگار نیست؟