بزم عشّاق

بزم عشّاق

على اى واقف اسرار هستى‏   على اى رهنماى حق پرستى

على اى شیر یزدان شاه مردان‏   على اى عروه الوثقاى ایمان

على اى قاتل شجعان کفار   على اى دین حق را سیف تبّار

على اى سَرور ارباب عرفان‏   على اى صاحب محراب و میدان

تو در مُلک حقیقت پیشوایى‏   جدا از حقّ نه ‏اى و حق ‏نمایى

الا اى گوهر بحر ولایت‏   الا اى زینت عرش امامت

بیا در کربلا اى میر ابرار   ببین میزان صبر و اوج ایثار

به بحر خون ببین نور دو عینت‏   شهید خنجر عدوان حسینت

فداکارى ببین و پاکبازى   ز دنیا و ز عقبی بى نیازى

در آن دشت پر از اندوه و تشویر   همه خون بود و تیغ و تیر و شمشیر

در آن صحراى محنت بار دلگیر   تن آغشته در خونش به برگیر

در آن میدان پرشور بلاخیز   به آن حلقوم تشنه جرعه ‏اى ریز

قد سَروش ببین افتاده بر خاک‏   تنش از زخم دشمن گشته صد چاک

ز سوز تشنگى و قحطى آب   عزیزانش همه گردیده بی تاب

گلوى نازنین شیرخواره   ز تیر حرمله گردیده پاره

به عهد خویش با یزدان وفا کرد   فدا خود در ره دین خدا کرد

گذشت از اکبر و عبّاس و اصغر   ز قاسم نونهال سبط اکبر

بیا در کربلا از راه احسان‏   حسینت را ببین در چنگ عدوان

مصیباتش ببین کز حد فزون بود   دل از داغ جوانان پر ز خون بود

ولى آن کوه عزم و پایدارى‏   نشد تسلیم با صد زخم کارى

بلى مرد خدا و مرد تصمیم‏   به خصم حقّ نخواهد گشت تسلیم

على اى درگهت را جمله مشتاق‏   بیا در کربلا در بزم عشّاق

بیا در محفل انس شهیدان‏   ببین حال حضور و قُرب ایشان

جهاد و همّت و صبر و وفا بین   خلوص نیت و صدق و صفا بین

ببین ایمان و عزم و استقامت‏   ثُبات و رادمردى و شهامت

حسینت محو ذات ذوالجلال است‏   در آن غوغا مهیاى وصال است

ابوالفضل غضنفر و آن مواسات‏   کز آن گردید عقل آدمى مات

علىّ اکبر آن شبه پیمبر   سُرور سینه زهرا و حیدر

وفاى اهل بیتش بین و انصار   همه اعلام دین ابطال اخیار

همه رزمنده و مرد و تهمتن‏   همه اخوان صدق و دشمن افکن

گذشته از زن و از مال و فرزند   ز جان خویش در راه خداوند

همه دین پرور و حرّیت آموز   چراغ معرفت در عالم افروز

همه خصم ستمکار و بداندیش   همه حق‏ پیشه و حق‏گو و حق ‏کیش

فداکارى آن آزادمردان‏   نگهدارى نمود از دین و قرآن

پیام هر یک از آنها بُوَد این‏   نما تا مى‏ توانى یارى دین

تحیات فزون از حد احصا   ز سوى «لطفى صافى» به آنها