کلام ناب
یادداشتی به مناسبت سالروز رحلت حضرت زینب کبری سلام الله علیها نوشتاری بمناسبت ولادت با سعادت حضرت امیرالمومنین علی بن ابی طالب علیهما السلام پیشوای جود و سخاوت نوشتاری از آیت الله العظمی صافی گلپایگانی قدس سره بمناسبت ایام فاطمیه شیخ الفقهاء اسوه منتظران تشرف محضر امام زمان علیه السلام در دوران غیبت کبری معارفی از زندگانی حضرت امام جعفر صادق علیه السلام جهانی مبهوت از نهضت علمی امام صادق علیه السلام
از تولّد حضرت آدم علیه السلام تا هنگام به دنیا آمدن، آیا روح شخص وجود داشته، یا از وقتى که بدن در رحم مادر چهار ماهه شده، این روح به وجود آمده است؟
پاسخ به دو سوال عقیدتی: 1- در مورد آیه شریفه «نَفَخْتُ فیهِ مِنْ رُوحِی»، مىگویند: اضافه تشریفى است؛ یعنى هرچه عزّت شرافت دارد خدا به خود نسبت مىدهد؛ با اینکه گاهى ظاهراً نسبت عذاب را هم به خود داده: «إِنَّ عَذَابِی لَشَدِیدٌ»؛ شما در این باره چه مىفرمایید؟ 2- ما قائلیم که خدا واحد است؛ اما عدهاى گویند: «در هر کس، البته جزئى از روح خدا دمیده شده است و همراه روى هم که جمع شود باز مىشود یکى»؛ شما در این باره چه مىفرمایید؟
سوال: خدا فرموده: «کلُّ شَیءٍ هَالِک إِلَّا وَجْهَهُ» و حدیث مى گوید: «خُلِقْتُمْ لِلْبَقَاءِ لَا لِلْفَنَاءِ»؛ درصورتى که مى گویند: روح قبل از این بدن بوده و فناپذیر هم نیست؛ شما چه مى فرمایید؟
مى گویند: خدا قدیم است و مکان ندارد، درصورتى که روح هم مکان ندارد؛ آیا این مطلب صحیح است؟