کلام ناب
همراه با ماه شعبان ماه امید و انتظار- (شماره 9) امام سجاد (ع) و بشارت ظهور
همراه با ماه شعبان ماه امید و انتظار- (شماره 8) نیمه شعبان فرصتی برای رفع کاستی ها
همراه با ماه شعبان ماه امید و انتظار- (شماره 7) پیام نیمه شعبان
همراه با ماه شعبان ماه امید و انتظار- (شماره 6) نامگذاری دهه مهدویت
همراه با ماه شعبان ماه امید و انتظار- (شماره 5) از دین خدا دفاع کنید
همراه با ماه شعبان ماه امید و انتظار- (شماره 4) سعادت در گرو رضایت امام زمان (عج)
همراه با ماه شعبان ماه امید و انتظار- (شماره 3) عوامل سرور و حزن امام عصر (عج)
همراه با ماه شعبان ماه امید و انتظار- (شماره 2) قوت نورانیت ولایت امام عصر (عج)
آیا آیه شریفه «لِیغْفِرَ لَک اللهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِک وَمَا تَأَخَّرَ» با عصمت نبی اکرم صلی الله علیه و آله و سلم منافات ندارد؟
با توجه به اینکه گفته مى شود: فرشتگان بنابر سرشت خود زمینه و توان معصیت ندارند، چرا شیطان دچار گناه شد و مطیع امر الهى نگشت؟
در قرآن که مىفرماید: «إِنَّا مُنْتَظِرُونَ»، «انتظار» در مورد خدا یعنى چه؟ و نام سورههاى قرآن چگونه تعیین شده است؟
در آیه «لیلة القدر خیر من الف شهر»، چه ارتباطى بین ولایت على علیه السلام با مدت حکومت بنیامیه است؟ (بهتر بودن شب قدر از هزار ماه و حکومت جابرانه اموى از لحاظ خوبى و بدى قابل مقایسه نیستند).
در سوره مبارکه حجر، این آیه مبارکه وجود دارد که: «همانا ما قرآن را فرستادیم و ما خود، نگهبان و حافظ قرآن مىباشیم». بفرمایید که سایر کتب آسمانى ـ مانند تورات و انجیل که آنها هم کلام الله هست ـ چطور مورد حفاظت پروردگار قرار نگرفت تا یهودیها و نصرانیها نتوانند آن دو کتاب مقدّس را از بین ببرند و تحریفاتى در آن بنمایند؟
در آیه: «الرَّحْمَنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى»، معناى عرش چیست؟ «استواء بر عرش» یعنى چه؟ و با اینکه قرآن از خداوند است، چرا در بعضى از آیات لفظ «ما» (صیغه متکلم مع الغیر) به کار رفته است؟
در آیه 3 سوره مبارکه حدید آمده است که: خداوند آسمان ها و زمین را در 6 روز آفرید؛ درحالى که پیش از پیدا شدن آسمان و زمین، هنوز واحد زمانى به نام روز وجود نداشته، و اصلاً روز با وجود خورشید و زمین معنا پیدا کرده؛ لطفاً این معنى را توضیح دهید.
چرا خداوند در قرآن کریم به هنگام بیان مطلبى به جاى ضمیر مفرد ضمیر جمع آورده است؟
در آیه 4 سوره احزاب است که: «مَا جَعَلَ اللهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَینِ فِی جَوْفِهِ»؛ یعنى خداوند براى کسى دو دل در سینه قرار نداده است. منظور این آیه چیست؟ و آیا این آیه ارتباطى به داشتن مهر و محبّت دو زن در دل یک مرد دارد یا خیر؟